Novi Sad
Novi Sad je smešten u istočnom delu Evrope, u Srbiji, između 19. i 20. stepena istočne geografske dužine i 45. i 46. stepena severne geografske širine.
Nalazi se u južnom delu Panonske nizije, većim delom u Južnoj Bačkoj na 72 do 80 m nadmorske visine. Novi Sad leži na levoj obali Dunava, odnosno na 1.255. kilometru njegovog toka i ušću u Dunav jednog od magistralnih kanala Dunav-Tisa-Dunav.
Sa 15 prigradskih naselja, područje grada Novog Sada obuhvata površinu od 702,7 km2 , sa Petrovaradinom i Sremskom Kamenicom zauzima površinu od 129,4 km2 dok građevinski rejon obuhvata 106,2 km2 Novi Sad sa prigradskim naseljima okuplja 20 % stanovništva Vojvodine. Drugi je po veličini grad u Srbiji.
Prosečna temperatura vazduha u gradu 10,9 stepeni celzijusa, srednja temperatura u januaru je –1, dok je u julu 21,6 stepen. Temperaturni ekstremi se kreću između - 30,7 stepeni (24. 01. 1963.) i + 41,5 stepeni (6.07.1950). Godišnje padne 686 milimetara vodenog taloga, broj dana sa padavinama je 122.
Kota najnižeg vodostaja Dunava je 70,83 a najviša 79,70 metara nadmorske visine. Najviši zabeleženi vodostaj je +778 centimetara a najniži - 134 centimetra.
Naš grad istoričari ubrajaju u mlađe gradove, jer je utemeljen pre 300 godina, tačnije 1694. godine, mada prva arheološka nalazišta otkrivaju tragove naseobina još od pre 3000 godina pre naše ere. Prvi žitelji bili su 12 vojnika sa službom u Petrovaradinskoj tvrđavi i 20 pekara, mesara i drugih zanatlija, koji su sluzili za potrebe tadašnjeg garnizona.
Čitanka istorije Novog Sada možda nije, u poređenju sa drugim evropskim gradovima, debela knjiga, ali je – od 1694. godine kada je izgrađen mostobran nasuprot Petrovaradinskoj tvrđavi, a oko njega uz obalu Dunava gde je reka najuža nicalo i naselje civila koga u to vreme nazivaju Petrovaradiniense ili Rascianica civitas trans Danubium situata, Predgrađe Petrovaradina ili Raška varoš prekodunavska – ispisana stalnom borbom i težnjama za naprednim, korisnim, dobrim i mirnim zajedničkim životom na polzu svih svojih stanovnika, u prvo vreme Srba, Nemaca, Jevreja, Grka, Mađara i Cincara....
Prosečna temperatura vazduha u gradu 10,9 stepeni celzijusa, srednja temperatura u januaru je –1, dok je u julu 21,6 stepen. Temperaturni ekstremi se kreću između - 30,7 stepeni (24. 01. 1963.) i + 41,5 stepeni (6.07.1950). Godišnje padne 686 milimetara vodenog taloga, broj dana sa padavinama je 122.
Kota najnižeg vodostaja Dunava je 70,83 a najviša 79,70 metara nadmorske visine. Najviši zabeleženi vodostaj je +778 centimetara a najniži - 134 centimetra.
Naš grad istoričari ubrajaju u mlađe gradove, jer je utemeljen pre 300 godina, tačnije 1694. godine, mada prva arheološka nalazišta otkrivaju tragove naseobina još od pre 3000 godina pre naše ere. Prvi žitelji bili su 12 vojnika sa službom u Petrovaradinskoj tvrđavi i 20 pekara, mesara i drugih zanatlija, koji su sluzili za potrebe tadašnjeg garnizona.
Čitanka istorije Novog Sada možda nije, u poređenju sa drugim evropskim gradovima, debela knjiga, ali je – od 1694. godine kada je izgrađen mostobran nasuprot Petrovaradinskoj tvrđavi, a oko njega uz obalu Dunava gde je reka najuža nicalo i naselje civila koga u to vreme nazivaju Petrovaradiniense ili Rascianica civitas trans Danubium situata, Predgrađe Petrovaradina ili Raška varoš prekodunavska – ispisana stalnom borbom i težnjama za naprednim, korisnim, dobrim i mirnim zajedničkim životom na polzu svih svojih stanovnika, u prvo vreme Srba, Nemaca, Jevreja, Grka, Mađara i Cincara....